Γιώργος Ιωάννου
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1927 και πέθανε στην Αθήνα το 1985. Ήταν γιος προσφύγων με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη. Πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο.Εργάστηκε ως φιλόλογος σε δημόσια κια ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας και στη Λιβύη. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την παράδοση και εξέδωσε δημοτικά τραγούδια και παραμύθια. Κύρια ενασχόληση υπήρξε η πεζογραφία στην οποία καθιερώνει ένα προσωπικό τρόπο γραφής. Ανήκει στη μεταπολεμική πεζογραφία και συγκεκριμένα στη σχολή της Θεσσαλονίκης, στους λογοτέχνες εκείνους δηλαδή που έδρασαν στη Θεσσαλονίκη τις δεκαετίες του 40 και του 50. Αντλεί τα θέματα του από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, από τον πόλεμο και την κατοχή και από τα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου. Χαρακτηριστικά της γραφής του είναι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ο εξομολογητικός τόνος, το αυθεντικό και άμεσο ύφος, η ειλικρίνεια και η κατάργηση της γραμμικής χρονικής αφήγησης, η ειρωνεία και ο αυτοσαρκασμός.
Αποκοπή των μαθητών από τον λαϊκό πολιτισμό
Αντίθεση ανάμεσα στα παιδιά της επαρχίας που γνωρίζουν τις ρίζες τους και την ιστορία του τόπου τους και στα παιδιά της πόλης που δεν γνωρίζουν τα πιο βασικά στοιχεία για την λαϊκή τους παράδοση.
Δύο διαφορετικά μοντέλα διδασκαλίας
Ο καθηγητής δεν ακολουθεί τον συνηθισμένο τρόπο διδασκαλίας αλλά χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει για να φέρει τα παιδιά κοντά στην παράδοση. Αξιοποιεί τη συζήτηση, τις εκδρομές στη φύση, τη συζήτηση και το τραγούδι.Έτσι το μάθημα του γίνεται πρωτότυπο, ξεχωριστό και διασκεδαστικό για τα παιδιά.
Μαθητική πονηριά
Ο αφηγητής κατέφυγε σε μια μικρή πονηριά προκειμένου να κάνει την εργασία του, η οποία όμως γίνεται αντιληπτή από τον καθηγητή που δεν τον μαλώνει και δεν τον προσβάλει αλλά τον παρακινεί με ένα διακριτικό σχόλιο να κάνει καλύτερη εργασία. Ένας άλλος μαθητής όμως αντί για δημοτικά τραγούδια φέρνει ένα τραγούδι ενός συνθέτη της εποχής του. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο συγγραφέας δίνει το μήνυμα στο τέλος ότι η ζωή στις πόλεις αλλοιώνει τόσο πολύ τον άνθρωπο που ξεχνά τις ρίζες του, αποκόπτεται από το παρελθόν του και τις παραδόσεις του και είναι δύσκολο να επανασυνδεθεί με αυτές.
